- меъёр
- [معيار]а1. тарозуи зарсанҷ; санги маҳак; асбоб ё олати санҷиши чизе2. андоза, ченак, паймона3. андоза, наҳв, милок; миқдор, мизон; меъёри баҳогузорӣ талаботе, ки дар асоси он баҳо муайян мешавад (мас., ба дониши муайян зиёд; аз меъёри… аз андозаи…, назар ба ҳисоби…; аз меъёр гузаштан аз ҳад гузаштани чизе; ба меъёр даровардан ба ҳадди муайян овардан; меъёр ҷорӣ кардан◊ меъёри забони адабӣ намуна, анъана ва маҷмӯи талаботи дар нутқи хаттию шифоҳӣ (новобаста ба ҷои истиқомат ва мансубият ба табақаҳои ҷамъиятии халқе) эътирофгардидаи тарзи талаффуз ва мавриди истеъмоли калимаю ибораҳо ва ғ., ки ба ташаккули умумияти забонии миллат замина мегузорад
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.